Με λίγο περισσότερο από δύο μήνες μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, η πιθανότητα ματαίωσης των είναι μεγάλη.
Καθώς η Ιαπωνία μάχεται με ένα τέταρτο κύμα κορωνοϊού, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης παραμένει σε ισχύ μέχρι το τέλος του μήνα, στο Τόκιο και σε μερικούς άλλους νομούς και υπάρχει αυξανόμενη πίεση από εμπειρογνώμονες υγείας, επιχειρηματίες και το ιαπωνικό κοινό να ματαιώσουν τους αγώνες.
Την περασμένη εβδομάδα, η Ένωση Ιατρικής του Τόκιο, μια οργάνωση περίπου 6.000 γιατρών, έστειλε επιστολή ζητώντας ματαίωση, ενώ μια έκκληση υπέρ της κίνησης που συγκέντρωσε 350.000 υπογραφές σε εννέα ημέρες, υποβλήθηκε στους διοργανωτές.
Επίσης, την περασμένη εβδομάδα, ο Διευθύνων Σύμβουλος της κορυφαίας ιαπωνικής εταιρείας ηλεκτρονικού εμπορίου Rakuten είπε ότι η διεξαγωγή των Αγώνων εν μέσω της πανδημίας ισοδυναμεί με «αποστολή αυτοκτονίας» – μια από τις ισχυρότερες αντιπολιτευτικές φωνές από όσες έχουν ακουστεί μέχρι τώρα.
Ωστόσο, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) συνέχισε να υποστηρίζει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που έχουν ήδη αναβληθεί για ένα χρόνο λόγω της πανδημίας, θα είναι σε θέση να ξεκινήσουν στις 23 Ιουλίου. Οι διοργανωτές έχουν κυκλοφορήσει ένα κατάλογο οδηγιών, η τελική εκδοχή του οποίου αναμένεται τον επόμενο μήνα, που περιγράφει μια σειρά αντιμέτρων που ισχυρίζονται ότι θα διασφαλίσουν πως οι Αγώνες θα μπορέσουν να διεξαχθούν με έναν ασφαλή τρόπο, ακόμη και όταν χιλιάδες αθλητές από όλο τον κόσμο συναντηθούν στο Τόκιο.
Με τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο να απέχουν λιγότερο από ένα χρόνο, αξιωματούχοι δήλωσαν πως οι Αγώνες δεν θα αναβληθούν ξανά και ότι μια ματαίωση θα ήταν η πιο πιθανή επιλογή εάν κριθεί ανασφαλής η διεξαγωγή των Αγώνων την προγραμματισμένη ημερομηνία έναρξης τους, τον Ιούλιο.
Πώς, όμως θα πραγματοποιηθεί μια ματαίωση; Στη σύμβαση της πόλης υποδοχής που περιγράφει τη νομική συμφωνία μεταξύ της ΔΟΕ και του Τόκιο για τη διοργάνωση των Αγώνων, η ΔΟΕ έχει το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση με το επιχείρημα ότι «η ασφάλεια των συμμετεχόντων στους Αγώνες θα απειληθεί σοβαρά ή θα τεθεί σε κίνδυνο για οποιονδήποτε λόγο».
Σύμφωνα με τον νομικό εμπειρογνώμονα Jack Anderson, είναι πιθανό να είναι η αυξανόμενη πίεση προς τους διοργανωτές που θα επιβάλλει τελικά την ματαίωση – μια «πολιτική απόφαση» και όχι αυστηρά νομική.
«Το κλειδί της υπόθεσης είναι η ασφάλεια των αθλητών – κάτι που αποτελεί το πρωταρχικό μέλημα της ΔΟΕ, καθώς και η ασφάλεια του ιαπωνικού κοινού που παίρνει προτεραιότητα στην ατζέντα της οργανωτικής επιτροπής και του ιαπωνικού πολιτικού συστήματος», λέει ο Anderson, καθηγητής Νομικής στο Melbourne Law School της Αυστραλίας. «Αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο έκτακτο γεγονός. Είναι προφανώς ένα τεράστιο διεπιστημονικό γεγονός πολλών επιπέδων», προσθέτει.
Ο τερματισμός του συμβολαίου της φιλοξενούσας πόλης θα μετέθετε τους κινδύνους και τις απώλειες σε μεγάλο βαθμό στην οργανωτική επιτροπή, η οποία είναι επιφορτισμένη με την ασφάλιση των Αγώνων. «Με αυτόν τον τρόπο, είναι απλό», λέει ο Anderson. «Αλλά, φυσικά, με άλλους τρόπους είναι πιο περίπλοκο, διότι δεν πρόκειται για μια απλή σύμβαση μεταξύ της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της διοργανώτριας πόλης. Έχουμε συμβόλαια χορηγίας, ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, φιλοξενία και έχουμε και ένα συμβατικό δίκτυο υποχρεώσεων που ισχύουν σε αυτή την περίπτωση. Είναι ένα τεράστιο ζήτημα συμβάσεων και θα είχε τεράστιες επιπτώσεις στην ασφάλιση σε περίπτωση ματαίωσης των αγώνων», προσθέτει.
Σύμφωνα με μια έκθεση του Reuters τον Ιανουάριο, οι ασφαλιστές αντιμετωπίζουν απώλεια 2-3 δις δολ εάν ματαιωθούν οι Αγώνες, κάτι που αντιστοιχεί στη μεγαλύτερη αξίωση που έγινε ποτέ την παγκόσμια αγορά ματαίωσης εκδηλώσεων. Και για τους διοργανωτές, ο οικονομικός αντίκτυπος της ακύρωσης των Αγώνων, ακόμη και με πληρωμές ασφάλισης, θα μπορούσε να είναι σημαντικός δεδομένου ότι σχεδόν το 75% της συνολικής χρηματοδότησης της ΔΟΕ προέρχεται από τηλεοπτικά δικαιώματα μετάδοσης των αγώνων.
«Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή – είναι ένας πολύ πλούσιος οργανισμός – ο πλούτος της όμως βασίζεται στο κύριο περιουσιακό στοιχείο της που είναι η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων», εξηγεί ο Anderson. «Επομένως, η ματαίωση των αγώνων θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στις χορηγίες και την μετάδοση. Οι απώλειες θα ήταν δύσκολο να μετρηθούν. Αλλά, νομίζω ότι θα μπορούσε άνετα να υποθέσει κανείς ότι η ασφάλιση από μόνη της δεν θα τις κάλυπτε όσον αφορά τη φήμη και την οικονομική ζημία», συμπληρώνει.
Αναμφισβήτητα, οι αθλητές θα ήταν οι μεγάλοι χαμένοι σε περίπτωση ματαίωσης των Αγώνων. Μιλώντας στο CNN Sport την περασμένη εβδομάδα, ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Αθλητισμού Sebastian Coe είπε ότι το 70% των αθλητών που κυνηγούν μια Ολυμπιακή συμμετοχή, θα έχουν μόνο μία ευκαιρία στη ζωή τους να αγωνιστούν σε αυτό που είναι, πιθανώς, το αποκορύφωμα της αθλητικής τους σταδιοδρομίας.
Η ματαίωση των αγώνων, είπε ο Coe, θα «απορρίψει μια γενιά αθλητών που έχει περάσει πάνω από το ήμισυ της νεανικής της ζωής προσδοκώντας αυτή τη στιγμή». Το άλλο ζήτημα όσον αφορά τους αθλητές είναι ότι οι επιμέρους χώρες βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ανάκαμψης από την πανδημία και έχουν διαφορετική πρόσβαση σε εμβόλια, αν και ο Coe είπε πως πιστεύει ότι «το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου θα δώσει το παρών στους Αγώνες».
Με την πίεση του κοινού για ματαίωση των Αγώνων να αυξάνεται, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Yoshihide Suga, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι ο ίδιος δεν έχει «θέσει ποτέ τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως προτεραιότητα». «Προτεραιότητά μου είναι η προστασία της ζωής και της υγείας του ιαπωνικού πληθυσμού. Προέχει η αποτροπή της εξάπλωσης του ιού», πρόσθεσε.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ματαιώθηκαν σε τρεις προηγούμενες περιπτώσεις: το 1916, το 1940 και το 1944, κάθε φορά λόγω παγκοσμίων πολέμων.
Πηγή: CNN
